افزایش بهای مرغ همانا و پس از آن، صف‌های طولانی مردان و زنانی که با تصاحب مرغی خون‌آلود، گویی ماراتن را فتح کرده‌اند، همانا! فرض کنید، دولت نمی‌تواند و یا نمی‌خواهد کنترل بازار مرغ را در دست بگیرد؛ مردم به چه اندازه به همدیگر در این صف‌های عزت‌شکن، رحم می‌کنند؟ آیا دارا‌ها به نفع ندار‌ها از صف‌ها کنار می‌روند؟! این خبر را دیدگاه‌‌های شما کامل می‌کند.
در ماه‌های اخیر، افزایش بهای مرغ ـ که یکی از کالاهای اساسی سبد مصرفی خانوار است ـ کار را به آنجا رسانید که دولت ناچار از کنترل بهای این کالا، اقدام به در نظر گرفتن بهای مصوب برای آن کرد؛ بهای مصوبی که هرچند در آغاز گمان می‌رفت، راهکاری جدی برای کنترل قیمت است، ولی سرانجام مشخص شد که طرحی بدون برنامه و عجولانه بوده و از سویی، منجر به بی‌حرمتی به افراد شده است.
بنا به دلایلی، قیمت مصوبی که دولت برای مرغ در نظر گرفت، نتوانست اجرایی شود و در عمل تولید کنندگان و فروشندگان نتوانستند خود را با این طرح عجولانه و مسکن‌وار دولت همسو و هماهنگ کنند.
بنابراین، این امر موجب آن شد که برخی از مراکز فروش، اقدام به ارائه این کالا با بهای مصوب دولتی، یعنی ۴۷۰۰ تومان کنند و در دیگر مراکز، بهای مرغ بسیار بالا‌تر از این قیمت است.
در این باره باید گفت، محدودیت مراکز عرضه مرغ به قیمت مصوب، به اندازه‌ای است که صف‌های طولانی برای دریافت این کالا، موجب اتلاف وقت، هزینه و حتی سلب حرمت و کرامت انسانی افراد می‌شود.
در اینجا اما قصد ما بررسی چرایی گرانی مرغ، یا چرایی محقق نشدن اقدام دولت نیست، بلکه می‌خواهیم از یک رویکرد متفاوت به این امر بنگریم.
در واقع، باید گفت که بی‌گمان شماری از افراد جامعه، توان تهیه این کالا با بهایی نزدیک به هشت هزار تومان را ندارند و ناچارند در صف‌های طولانی عرضه مرغ با قیمت دولتی بایستند و با صرف وقت بسیار و نیز تحمل مشقات در کنار بی‌حرمتی‌ها و منت‌گذاری‌های فراوان، این کالا را تهیه کنند.
از سوی دیگر، هستند کسانی در جامعه که به دلایلی همچون بالا بودن درآمد و توان مالی بهتر و نیز مصرف سرانه پایین‌تر مرغ در خانواده‌هایشان، می‌توانند مرغ با قیمت آزاد خریداری کنند.
اما پرسش ما خطاب به این قشر از افراد است؛ به عبارتی می‌خواهیم بدانیم، اگر شما جزو آن دسته از افرادی هستید که به دلایل پیش گفته، توان خرید مرغ با بهای آزاد را دارید، آیا حاضرید با تحمل سختی، توهین و بی‌حرمتی و صرف هزینه و وقت خود، برای دریافت مرغ با قیمت مصوب در صف‌های طولانی بایستید؟ اگر این گونه است، چه دلیلی برای این کار می‌بینید؟
پرسش دیگر آن که اگر حاضر نیستید، وقت و هزینه و کرامت فردی خود را فدای تهیه مرغ با قیمت دولتی کنید، تا چه حد افزایش قیمت مرغ، شما را از حراج وقت و کرامت انسانی‌تان باز می‌دارد و مانع از آن می‌شود که برای تهیه این کالا با بهای دولتی تلاش کنید؟
به نظر شما، چند درصد افرادی که در صف خرید مرغ هستند، توانایی خرید مرغ هفت هزار تومانی را دارند، ولی باز ترجیح می‌دهند، صف‌های مرغ دولتی را شلوغ کنند؟
اصلا فرض کنید، دولت نمی‌تواند و یا نمی‌خواهد کنترل بازار مرغ را در دست بگیرد؛ مردم به چه اندازه به همدیگر در این صف‌های عزت‌شکن، رحم می‌کنند؟
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
